Być mamą wcześniaka

W poprzednich poście o naszej wielodzietności pisałam o tym, że Ignacyk i Nikoś urodzili się jako wcześniaki. Ignaś w 34 tc, a Nikoś w 33 tc. Post możecie przeczytać tutaj: https://www.rodzinadruzyna.eu/post/jak-stali%C5%9Bmy-si%C4%99-rodzin%C4%85-wielodzietn%C4%85

Dzisiaj chcę napisać o tym, jak to jest być mamą wcześniaków, na co trzeba być przygotowanym i na co zwrócić uwagę. Nie jestem specjalistką, będę pisać tylko o swoich doświadczeniach.

Prawidłowy przebieg ciąży trwa 39-40 tygodni. Wcześniakami są dzieciaczki urodzone między 22. a 36. tygodniem ciąży. Aktualne standardy medyczne, proponują podział wcześniaków definiujący stopień zaawansowania wcześniactwa:

• bardzo skrajne wcześniactwo – pomiędzy 22 a 28 tygodniem ciąży,

• skrajne wcześniactwo – pomiędzy 28 a 32 tygodniem ciąży,

• późne wcześniactwo – pomiędzy 32 a 37 tygodniem ciąży.

  
  

Moje Maluchy są w tej ostatniej kategorii i rozwijają się naprawdę dobrze, ale warto być świadomym, że nie musi tak być. Każdy wcześniak, każde dziecko to inna historia.

Nasze dzieciaczki po porodzie trafiły do inkubatorów, były podłączone pod CPAP. To taki aparat, który w nieinwazyjny sposób wentyluje maluchy. Jednym z najczęstszych problemów dzieci urodzonych przedwcześnie są zaburzenia oddychania. Wynika to z niedojrzałości układu oddechowego, chorób płuc, ale też przejściowych problemów związanymi z samym porodem maluszka. Nie oddycha "za maluchy", ale pomaga w oddychaniu, a mięśnie oddechowe dziecka i tak muszą pracować.

Po pobycie w szpitalu zostaliśmy też skierowani do różnych poradni m.in. kardiologicznej i audiologicznej. Często wcześniaczki potrzebują też rehabilitacji. Dzieci miały fizjoterapię podczas pobytu w szpitalu, a potem mogliśmy kontynuować ją sami w domu.

Życiowe rady dla mamy

1. Wcześniaczki są naprawdę malutkie. Zdecydowanie mniejsze niż to sobie wyobrażałam. Dopóki maluchy leżą w inkubatorach, nie zakłada się im ubranek, ale potem te ubranka są potrzebne i uwierzcie, że standardowy rozmiar dla noworodka (czyli 50 lub 56) mogą być dużo za duże. Moim zdaniem, tak psychicznie łatwiej się patzry na dzieciątko, na którego ubranka są dobre. Trudniej za to na takiego maluszka w malutkich na pierwszy rzut oka ubrankach, które i tak są dużo za duże, a dziecko wygląda w nich po prostu mało korzystnie. Myślę, że warto zaopatrzyć się w dosłownie kilka mniejszych kompletów. Dzieci szybko rosną.

2. Nie wmawiajcie sobie, że ze szpitala wyjdziecie do domu po dwóch czy trzech dobach. To naprawdę może trwać dłużej, a łatwiej jest to ogarnąć nie będąc na nic nastawioną.

3. Korzystajcie z pomocy położnych w szpitalu i położnych środowiskowych.

4. Ja też nie fiksowałam się jakoś bardzo na karmienie piersią. Picie z piersi jest dla dzieci trudne, a dla wcześniaczków szczególnie. Mleko można odciągnąć i podać dziecku z butelki. Moim zdaniem ma to kilka plusów. Po pierwsze, jesteśmy w stanie skontrolować, ile faktycznie dziecko zjadło i czy zjadło. Po drugie, karmienie piersią na początku może być trudne i może budzić frustrację. Zdenerwowana mama to zdenerwowane dziecko, które po prostu może być głodne. Po trzecie, mama może mieć więcej mleka, szczególnie podczas nawału pokarmu, zadbajmy też o swój komfort, aby nie nabawić się przy okazji zapalenia.

Szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko :) Dacie sobie radę :)

P.S. Nie bójcie się prosić o pomoc!